22.10.12

Νέο Σύνταγμα της Ισλανδίας: Δημόσιο αγαθό οι φυσικοί πόροι του υπεδάφους...

Οι προτάσεις για το νέο σύνταγμα υποβλήθηκαν από μια επιτροπή που αποτελείται από 25 απλούς πολίτες και οι οποίοι συμβουλεύτηκαν τους συμπατριώτες τους μέσω των κοινωνικών δικτύων του διαδικτύου.

Κατόπιν οι ψηφοφόροι κλήθηκαν να απαντήσουν σε έξι ερωτήματα που αφορούσαν διάφορα θέματα όπως τους φυσικούς πόρους, το καθεστώς της Εκκλησίας και το μελλοντικό εκλογικό και δημοκρατικό σύστημα της χώρας.

Σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα οι ψηφοφόροι επιθυμούν οι φυσικοί πόροι του υπεδάφους της Ισλανδίας που δεν ανήκουν σε ιδιώτες να θεωρηθούν δημόσιο αγαθό.

Για όσους δεν το γνωρίζουν το ίδιο ισχύει λίγο-πολύ και με το δικό μας σύνταγμα τουλάχιστον για τον ορυκτό πλούτο, εκτός αν εννοούν οι ισλανδοί ψηφοφόροι με το παραπάνω ερωτηματολόγιο ότι το δημόσιο αυτό αγαθό θα το διαχειρίζεται μόνη της η πολιτεία με αυτεπιστασία και δεν θα το παραχωρεί πουθενά, κάτι που κρίνεται ανεδαφικό τουλάχιστον για την δική μας πολιτεία.

Εύκολα αποδεικνύεται ότι,  σημασία δεν έχει μόνο η συνταγματική κατοχύρωση των ορυκτών πόρων ως δημόσια αγαθά αλλά κυρίως η διαχείριση του δημόσιου αυτού αγαθού ορθά και με "έρεισμα δικαίου" ως αναπτυξιακή προοπτική της χώρας. 

Πιστεύω ότι αν πρόκει­ται κάποτε να αποκτήσει ουσιαστικό περιεχόμενο το θέμα του δημοσίου ελέγχου των βασικών πόρων και κοινωνικών αγαθών, αν πρόκειται να αποκατασταθεί κάποτε η έννοια του δημοσίου αγαθού, θα πρέ­πει το αίτημα αυτό να σημάνει κάτι περισσότερο από έ­να σύστημα πελατειακής εξυπηρέτησης. Επιστροφή στο δημόσιο έλεγχο αυτήν τη φορά, πρέπει να σημαίνει θεσμούς και εργα­λεία διαφάνειας, ιεράρχηση στόχων και αρμοδιοτήτων. Θα πρέπει ακόμη να αναδειχθεί το βασικό ηθικό πλεονέκτημα του αιτήματος για τη δημόσια οικονομία: ο δημοκρατικός έλεγχος της διαχείρισης των βασικών πόρων και υπηρεσιών και η δίκαιη κατανομή των ωφελημά­των που προκύπτουν από αυτά. 

Θα πρέπει να αλλάξει και ο τρόπος που υπολογίζουμε και τα οφέλη:  για παράδειγμα, η εξασφάλιση της ποιότητας και της επάρκειας μιας περιοχής σε νερό ή σε αδρανή υλικά είναι στόχος σημαντικότερος από την κερδοφορία της εταιρείας ύδρευσης ή της λατομικής επιχείρησης, όχι γιατί δεν μας νοι­άζει το δημόσιο κόστος, αλλά γιατί τα έμμεσα οφέλη από την ποιότητα και την επάρκεια σε νερό ή σε αδρανή υλικά υ­περβαίνουν κατά πολύ τα έσοδα των λογαριασμών. Το κόστος και το όφελος στη διαχείριση ενός δημόσιου αγαθού δεν αφορά μόνο στο συ­γκεκριμένο αγαθό αλλά στο σύνολο των κοινωνικών του συνεπειών και δεν είναι μόνο λογιστικό, αλλά συνολικό. 

 Κάποτε πρέπει οι πολιτειακοί μας άρχοντες να το καταλάβουν αυτό, και να μην αναθέτουν πλέον άκριτα και χωρίς τον απαραίτητο έλεγχο την διαχείριση των δημόσιων αγαθών στους παλιούς και νέους αμετανόητους κολεγιόπαιδες της οικονομίας των χρηματιστηρίων…

Ας δούμε τι ισχύει για την παραχώρηση του δικαιώματος εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου στον τόπο μας.

Πλήρες άρθρο εδώ

[του Τζεφέρη Πέτρου]

Ólafur Ragnar Grímsson: μαθήματα δημοκρατίας...

1 comments:

Unknown είπε...

Άμα ζεις σε καθεστώς καπιταλιστικής αγοραλατρείας δεν βλέπω να βάζεις την κοινωνία πάνω από το χρήμα και τις επιχειρήσεις...

Δημοσίευση σχολίου

Προσβλέπω σε έναν ευπρεπή διάλογο χωρίς κακόβουλα και υβριστικά σχόλια που προσβάλλουν την αισθητική μας αλλά κι εκείνη της ελληνικής γλώσσας. Εντούτοις, όλα τα σχόλια δημοσιεύονται!